บัณฑิตยุค
Covid-19
สวัสดีครับผมเป็นนักศึกษาที่จบจากมหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่งสาขาวิชาภาษาอังกฤษ
หลักสูตรศิลปศาสตร์บัณฑิต เกียรตินิยมอันดับ
2 เมื่อก่อนผมคิดว่าการที่เราเรียนเอกภาษาจะทำให้ผมได้เปรียบคนอื่นในเรื่องของการหางานแต่ความเป็นจริงแล้ว
มันผิดจากที่คิดไว้เยอะเลย
เพราะคนสมัยนี้ก็สามารถพูดภาษาอังกฤษได้โดยที่ไม่ต้องเรียนอีกทั้งยังมีความสามารถด้านอื่นอีกด้วย
จึงทำให้การแข่งขันเรื่องการมีงานทำนั้นยากขึ้นไปอีกเป็น 2 เท่า แต่มันยังไม่จบเพียงเท่านี้
ชีวิตหลังเรียนจบผมเริ่มด้วยการที่ได้เข้าทำงานบริษัทแห่งหนึ่งแถวนนทบุรี
โดยตำแหน่งที่ได้ทำคือ Management Trainee หรือ
ผู้จัดการฝึกหัด (ชื่อตำแหน่งภาษาไทยที่บริษัทใช้) ซึ่งสิ่งที่ผมต้องทำให้ทุกๆวันคือการเก็บรวมรวบข้อมูลและคิดแนวทางการพัฒนาแต่ละแผนกที่ตนเองได้รับมอบหมายแล้วเสนอผู้บริหาร
การทำงานที่นั่นทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไป เพราะเวลาที่เคยมีหายไปหมด ผมทำงานใน 1 วัน
5-8 ชั่วโมงคือการประชุมที่เหลือถึงได้ทำงานในส่วนของตัวเอง
พองานไม่เสร็จตามเป้าก็ต้องทำงานให้งานมีความคืบหน้าหรือทำให้เสร็จถึงจะกลับไปพักผ่อนได้
ลักษณะงานก็จะเป็นแบบๆนี้ทุกวัน จนผมรู้สึกว่าชีวิตผมไม่มีค่าและก็เริ่มรู้ตัวแล้วว่าที่นี่มันไม่เหมาะกับผมจึงได้ลองหางานที่เราอยากจะทำมากที่สุด
ก็คืองานโรงแรมและสมัครไป จนเมื่อถึงวันที่ผมต้องประเมิณผ่านโปรทำงาน
“ผมประเมิณไม่ผ่าน” เพราะเขาบอกว่าศักยภาพไม่เพียงพอกับการทำงานนี้
ผมรู้สึกเสียใจและดีใจไปพร้อมๆกัน
ผมเสียใจเพราะผมทำมันได้ไม่ถึงที่สุดและดีใจเพราะวันที่ผมประเมิณไม่ผ่าน
ทางโรงแรมที่ผมสมัครไปก็โทรเรียกไปสัมภาษณ์ดังนั้นความเสียใจที่ผมมีมันหายไปหมดสิ้นและเปลี่ยนเป็นพลังที่ทำให้ผม
อยากเริ่มงานที่ใหม่และทำให้เต็มศักยภาพ
และเมื่อผมสัมภาษณ์ผ่านและได้ทำงานอย่างตนเองตั้งใจไว้มันก็ทำให้ผมมีความสุขมากๆอยากที่จะมาทำงานทุกวัน
แต่ก็อย่างทราบกันดีครับว่างานประเภทนี้ได้รับผลกระทบเป็นอย่างมากจากสถานการณ์โควิด
จึงทำให้เงินเดือนถูกลดลงไป
แต่ถึงอย่างไรก็ตามผมก็มีความสุขกับการที่ทำงานที่นี่เพราะผมมีเวลาที่จะสามารถไปใช้ทำอะไรๆหลายอย่างที่ผมพลาดไปในช่วงที่ทำงานที่เก่าถึงแม้เงินเดือนจะไม่ได้เท่าที่เคยได้และอาจจะลำบากในการใช้ชีวิตแต่ละเดือนแต่มันก็เป็นความลำบากที่ผมมีความสุขมากๆ
อยากให้ทุกคนที่อ่านบทความของผมมีกำลังใจและอดทนกับสิ่งที่จะต้องเจอนะครับ ถึงแม้ในความมืดมิดที่สุดก็ยังมีแสงสว่างก็เปรียบเหมือนชีวิตเราที่ลำบากที่แต่อาจจะมีจุดที่มีความสุขที่สุดอยู่ในนั้น
